Zaterdagochtend. Gelummel in huis. Peuter van 3 zwerft in pyjama over de houten vloer. Man des huizes rommelt rondom het koffie-apparaat. Vrouw des huizes zithangt op de bank en staart glazig uit het raam, denkend aan boodschappen en strijk.
“Mam?”
“…”
“Ma-ham?”
“Ja… wat zei je?”
“Kijk mam, wat ik kan”“Ik zie het”
“Eerst moet je op de grond zitten… En dan moet je … ronddraaien”
“En dan ben je aan het breakdancen, heel goed”
“Als je groot bent, dan kun je dat heel goed leren”
“Dat klopt. Net als J.”
“Mam?”
“Jij bent toch al groot?!”
“Uh, ja?”
“Jij voordoen”
“Nou neuh, laat ik dat maar niet doen” (zwager indachtig die na demonstratie van koprol aan dochter gebroken ribben overhield)
“Ja maar als je groot bent dan kan je zo” (draait verwoed om z’n as)
“Wil jij dat later dan ook leren?”
“Ja, dat kan ik dan heel goed als ik groot ben…
Net als jij!”
Zoonlief barst van trots bijna uit elkaar.
Je bent groot dus je kunt wat.
Zo makkelijk gaat dat, op de zaterdagochtend.
25 September, 13:24
Hoe stoer die zoon van jou. Ik werd vanmorgen getrakteerd op een pirouetje met op beide wijsvingers een lego-bloempje. Girls will be girls.
26 September, 13:07
Shake it, baby!
Op de bank.