Sjongejonge, zo zit je eeeeeuwen in een impasse (tijd duurt lang als je in een impasse zit) en zo gaan de dingen ineens bijna te snel om bij te benen. Wat is dat toch? Het woordje flow was ooit om te spugen zo populair. Ik geloof niet in maakbaar. Maakbaar is eng. Vraag maar aan de mensen in een impasse. En flow heeft veel weg van maakbaar. Alsof je alleen maar in de juiste trein hoeft te stappen om op de plek te belanden waar je thuisbent. Zo simpel is het leven niet, dat gelooft geen mens. Maar eens in de zoveel tijd gaan de dingen dan toch als vanzelf. De ene stap leidt tot de volgende ontmoeting die leidt tot een volgende beslissing. Als een flipbook dat tijdens de eerste pagina’s nog hort en stoot. Elke pagina zie je. Dan vloeit het samen. Sneller en sneller. Het is een verhaal geworden. Maakbaar of niet, who cares.
Of anders gezegd, in mijn geval:
- Je wil verder met fotografie maar twijfelt tussen kunstacademie en fotoacademie. Daarnaast: de beste opleidingen zitten te ver weg (2008)
- Je maakt de overstap van ondernemer naar werknemer voor meer structuur en ruimte (2009)
- De fotoacademie opent een nieuwe vestiging, letterlijk om de hoek (2010)
- Je hakt de knoop door en besluit in ieder geval met de basisopleiding te starten (afgelopen weekend)
- Je wordt uitgenodigd voor een gratis workshop over beeldtaal en fotografie (gisteren)
- Daar ontmoet je iemand die iemand kent die je exact het verschil kan uitleggen tussen kunstacademie en fotoacademie (vandaag)
Ik ervaar momenteel FLOW met hoofdletters.
(Het kan natuurlijk ook een overduidelijk gevalletje tunnelvisie zijn)
Leave a comment