In het kader van voornemen nummero 76, het bepalen van een weekbudget, kocht ik vorige week een hele kilo winterpenen. Dat was nu eenmaal goedkoper dan die ene losse peen. En in het kader van voornemen nummero 29, kook om de andere dag en dan ook iets lekkers, staarden die penen me aan elke keer aan als ik de koelkast opendeed. De tip van M. om er een chileense aardappelsalade van te maken met ‘cheap ass mayo’ durfde ik toch niet aan. Ik vond een soeprecept en het was ook echt lekker. Huh? Ja echt! Zelfs al vond mijn nichtje van niet, dan toch:
Wortelgembersoep
- Fruit 2 grof gesnipperde uien in wat olie
- Voeg een kilo penen in plakjes toe, met het verstand op nul gesneden
- Rasp 2 tot 3 centimeter verse gember en bak het mee
- Doe 2 groentebouillonblokjes in de pan met een liter (al dan niet) kokend water
- Laat het zo’n 20 minuten zachtjes koken en pureer dan de soep tot een glad geheel
So far, so good. Ik bedacht zelfs dat ik de staafmixer pas in de pan en onder het soepoppervlak aan moest zetten. Bij een vorige soeppoging scheerde ik in een halfslachtige poging met het rondzwiepding langs de soep en droop het binnen no-time langs de tegelwand naar beneden. Deze keer dus niet. En deze keer deed ik ook de prut eerst in een grotere pan. En zette ik die in de gootsteen. Echt, ik leer het wel.
- Voeg een potje uitgelekte witte bonen toe
- Warm de bonen even mee
Witte bonen kreeg ik vroeger met tomatensaus op de boterham bij een vriendinnetje. En het heeft me weerhouden ooit nog 1 witte boon te eten. Maar serieus, zo zijn ze wel lekker.
- Met de peper- en zoutmolen erover en serveren met bosuitjes. Of als je weet wat het is met stoneleeks.
Die laatste stappen was ik vergeten. Je kunt niet alles hebben.
Leave a comment