4

Als kind groeide ik op in huizen met beschrote wc’s, altijd donker, want voor het minieme raampje hing vast en zeker zo’n geruit siergordijntje. Met koperen embrasses uiteraard. En aan de wand hing naast het geijkte strooibloemboeketje dan een wandtegeltje in eikenhouten lijst. Van het concert des levens krijgt niemand een program was favoriet. Jarenlang peinste ik over de betekenis. En toen ik het eindelijk begreep was het als een openbaring. Let wel, ik zal een jaar of tien zijn geweest. In een beschrote wc.
Mijn kinderhartje werd ook jarenlang ieder wc-bezoek weer opnieuw diep geroerd door meneer Hermans. Als ik later groot was, wilde ik ook zo’n vriend! Of: Heren doet de bril omhoog, vrouwen zitten ook graag droog. Ik bedoel maar! En dat naast de wc-rol onder een gehaakt hoedje (ook wel in oranje Datsuns terug te vinden).

Omdat ik heden ten dage iets met mijn losse vingertjes moet (doel #92) en ik dit weekend weer ga kamperen (doel #90) wordt het tijd voor doel nummero 54: borduur een spreuk. Nee, daarmee wacht ik niet tot ik de 80 ben gepasseerd, ik vind borduren serieus een leuk breiwerkje. So sue me.

Ooit durfde ik nog wel stiekem, onder het mom van goede-daad-voor-een-ander, een borduurwerkje te maken om het als verjaarskado weg te geven aan een beleefde oma of tante die dat zelf natuurlijk veel beter kon. Maar zelfs hun muur heeft het nooit gehaald, zelfs niet als ik er zelf een lijstje om had geknutseld. Dus borduurde ik nooit meer. Zoveel moeite doen voor iets wanstaltigs, zo neurotisch ben ik ook weer niet.

Jammer hoor.

En toen was daar ineens Subversive Cross Stitch. Van een mevrouw die zo boos was op haar baas dat ze de godganse dag teksten borduurde als Kiss my ass en Don’t make me cut you en Shut the fuck up. Met lieftallige roze konijntjes en zoete hartjes uiteraard. In een eikenhoutenlijstje zoals het hoort. Voor op de wc!

Geniaal.

En wist ik voorheen tegeltjesteksten te produceren alsof het niets was, zul je altijd zien: de inspiratie is ineens weg. Heeft u een idee? Een frustratie? Een olijke zinsnede, een wijsheid als een klok, ik houd me aanbevolen.


4 comments to “#54 van het concert des levensch”

  1. Merel

    Alleen voor jou op de wc:
    nomen est omen

  2. monique

    da’s heel wijs, maar nu moet ik zeker ook zien uit te figulieren wat mijn naam eigenlijk betekent? ;-)

  3. Merel

    Monique Goor is.
    duh!

  4. monique

    hahahaha, soo hee, die is oud, van de weersomstuit vergeten ;-)


Trackbacks/Pingbacks


Leave a comment